Componiste/pianiste Myriam Alter (1945) komt uit een sefardische familie, haar moeder kwam uit Saloniki en haar vader uit Istanbul, geboren werd ze in Brussel, waarom dit vermeld, omdat het wel degelijk haar compositorische kwaliteiten heeft beïnvloed. Ze kreeg klassiek piano onderwijs van haar 8ste tot haar 15de, daarna onderbrak ze haar studie en wijdde zich aan andere interesses. Zij studeerde psychologie aan de universiteit van Brussel, ze werkte 7 jaar bij een reclame agentschap en daarna had ze 7 jaar een dansschool. Hier werd haar interesse in de muziek weer gewekt en op 36 jarige leeftijd pakte ze de draad weer op en ging weer pianospelen en ontdekte al snel componeerkwaliteiten met een heel persoonlijke benadering van romantische stemmingen.

Ze vormde een quartet en later een quintet met Belgische muzikanten. Haar eerste 2 cd’s oogsten veel lof waarna ze besluit om haar composities te laten uitvoeren door een internationaal gezelschap van top musici, “Alter Ego” uit 1997 met Kenny Werner achter de piano. Daarna volgden “If”uit2002 en “Where is There”uit 2007 met respectievelijk Kenny Werner en Salvatore Bonafrede op de toetsen. Op “Crossways” uit 2015 is ze alleen op het laatste nummer aanwezig als pianiste en daar is duidelijk te horen dat Mal Waldron haar mentor was.

Op “It takes two” worden de composities van Myriam vertolkt door haar zelf en Nicolas Thys op de contrabas. Myriam is geen typische jazzpianist, bij haar geen specifieke jazz opbouw met thema-solo-thema, nee bij haar speelt de melodie de hoofdrol en lijken de composities op muzikale portretten. Het eerste nummer “True Love” begint met een fraaie bassolo van Nicolas Thys waarna Myriam de melodie neerzet met een vederlicht toucher. En zo passeert de ene na de andere fraaie melodie, drie nummers in vijf minuten, uiteindelijk zijn er 16 nummers en die nemen 40 minuten in beslag. Maar die korte sfeerschetsen vormen ook de kracht van dit album, de korte nummers variëren door de verschillende melodieën en houden daardoor de aandacht volop vast. Het prachtig brommende basspel van Thys harmonieert buitengewoon goed met het zachte intieme spel van Alter, werkelijk wonderschoon.

Door de hoofdrol van de melodie lijkt het sterk op kamermuziek maar toch met een luchtiger toets, vooral te horen in “Spontaneous” het enige nummer met een flink ritme en ook het vrolijk springerige “Hand in Hand” dat meer weg heeft van volksmuziek. De cd is al vele keren voorbij gekomen en de pakkende melodieën en het fraaie spel van beiden laten geen moment een spoor van verveling toe. Dit album zorgt voor de nodige warmte in deze koude corona tijden, warm aanbevolen !

Jan van Leersum.